Netflix animatieseries zijn allang niet meer alleen voor kids

Waarom Netflix zo goed is in animatieseries

Netflix heeft animatie eigenlijk best wel slim aangepakt. In plaats van alleen maar bekende kinderfranchises in te kopen, zijn ze vroeg gaan investeren in eigen, vaak behoorlijk gedurfde projecten. Daardoor heb je nu een mix van drie smaken: volwassen animatie, tiener/young adult series en de meer klassieke kidsseries.

Neem iemand als Lisa, 32 jaar, fan van prestige drama. Zij zette ooit schoorvoetend “Bojack Horseman” op omdat een collega bleef zeuren. Haar verwachting: flauwe dierengrappen. Haar realiteit: een messcherpe serie over depressie, verslaving en Hollywood, met af en toe een aflevering die voelt als een klap in je maag. En dan heb je tussendoor ook nog afleveringen waarin een onderwaterstad of een volledig woordloze aflevering ineens briljant werken.

Netflix snapt dat animatie geen genre is, maar een vorm. Daardoor krijg je op hetzelfde platform een bloedmooie League of Legends-adaptatie als “Arcane”, een hypergestileerde samurai-saga als “Blue Eye Samurai”, maar ook cozy comfort zoals “Hilda” of “Jurassic World: Camp Cretaceous” voor jongere kijkers.

De grote drie: series waar je eigenlijk niet omheen kunt

Bojack Horseman - de depressieve paardenserie die iedereen raakt

Als er één Netflix-animatieserie is die steeds weer terugkomt in gesprekken, dan is het “Bojack Horseman”. Het klinkt als een grap: een uitgerangeerde sitcomster die toevallig een paard is. Maar onder die flauwe pitch zit een van de scherpste series op Netflix.

Bojack is cynisch, zelfdestructief en vaak totaal onsympathiek. Toch betrap je jezelf erop dat je met hem meeleeft. De serie fileert Hollywood, roem en cancel culture, maar ook eenzaamheid en mentale gezondheid. En dat allemaal met een stijl die soms compleet uit de bocht vliegt. Denk aan een aflevering die zich volledig afspeelt tijdens een ongemakkelijke begrafenisspeech, of een aflevering onder water waarin bijna niet gesproken wordt.

Voor wie is dit? Voor iedereen die normaal “serieus drama” kijkt en denkt dat animatie niets voor hem of haar is. Zet even door tot ongeveer seizoen 2, dan klikt het meestal.

Arcane - zó mooi dat je vergeet dat het op een game is gebaseerd

“Arcane” kwam binnen als een soort zijprojectje van League of Legends, maar werd in één klap een van de best beoordeelde series op IMDb. Ook onder mensen die nog nooit een minion hebben gezien.

Het ziet eruit als bewegende concept art: elke scène is een schilderij. De serie volgt zussen Vi en Jinx in de stad Piltover en de onderwereld Zaun, met een verhaal vol politieke spanningen, verraad en explosieve actie. Thomas, 27, totaal geen gamer, zette het op omdat zijn vrienden bleven pushen. Hij was na één aflevering verkocht en bingede het complete seizoen in één weekend.

Voor wie is dit? Voor iedereen die van sterke wereldopbouw houdt: denk aan mensen die smullen van “Game of Thrones”, maar dan sneller verteld en visueel nog veel uitbundiger.

Castlevania - bloederige gothic fantasy met een ziel

Aan de andere kant van het spectrum heb je “Castlevania”. Gebaseerd op de klassieke game, maar op Netflix uitgegroeid tot een duistere, soms behoorlijk brute fantasyserie. Dracula, vampiers, demonische wezens, maar ook verrassend veel menselijk drama.

De animatie is stijlvol, de gevechten zijn spectaculair en de dialogen zijn vaak lekker droog. Het is precies het soort serie waar je half voor de actie blijft kijken en half omdat je ineens geeft om deze norse vampierdoder en zijn veel te slimme vrienden.

Voor wie is dit? Voor fans van donkere fantasy, anime-liefhebbers en iedereen die vindt dat er in een serie “gewoon af en toe lekkere actie” moet zitten.

Voor volwassenen: animatie die je niet met je kids wilt kijken

Netflix staat vol titels die er op het eerste gezicht speels uitzien, maar inhoudelijk echt aan de 16+ kant zitten. Dat is even opletten als je denkt: ach, het is getekend, dat kan wel.

Een paar namen die je als volwassen kijker in de gaten wilt houden:

• “Love, Death & Robots” is een anthologie met per aflevering een compleet andere stijl en verhaal. De ene keer fotorealistische sci-fi, de andere keer cartooneske horror. Sommige afleveringen zijn briljant, andere meer een stijl-experiment, maar het is perfect als je geen zin hebt in een langlopend verhaal.
• “Blue Eye Samurai” speelt zich af in het Edo-tijdperk in Japan en volgt Mizu, een gemaskerde zwaardvechter op wraakpad. Hard, stijlvol, en qua thematiek behoorlijk volwassen.
• “Big Mouth” en spin-off “Human Resources” zijn schaamteloos grof over puberteit, hormonen en relaties. Of je het hilarisch of irritant vindt, hangt af van je tolerantie voor seksgrappen per minuut.

Iemand als Marloes, 40, moeder van twee, klikte ooit per ongeluk op “Big Mouth” toen de kinderen nog wakker waren. Binnen twee minuten stond ze met een rode kop de afstandsbediening te zoeken. Moraal van het verhaal: check altijd even het leeftijdslabel linksboven.

Tieners en young adults: precies tussen kinderlijk en loodzwaar in

De sweet spot op Netflix zit misschien wel bij de animatieseries voor tieners en twintigers. Niet zo bruut als “Castlevania”, maar wel met genoeg inhoud en humor.

“Avatar: The Last Airbender” en “The Legend of Korra” staan regelmatig op Netflix in Nederland en blijven publieksfavorieten. Technisch gezien zijn het jeugdseries, maar de thematiek (oorlog, trauma, identiteit) is verrassend volwassen. Veel kijkers ontdekken ze pas op latere leeftijd en vragen zich dan af hoe ze dit ooit hebben gemist.

Ook series als “Dragon Prince” vallen in die categorie: fantasy, magie, draken, maar met humor en personages die echt groeien. Jasper, 19, begon eraan omdat hij “iets makkelijks voor tussendoor” zocht en eindigde met discussies in de groepsapp over wie het beste personage is.

Netflix heeft daarnaast een roterende bibliotheek van anime: “Demon Slayer”, “Jujutsu Kaisen”, “My Hero Academia”, afhankelijk van de rechten in Nederland. Als je tiener thuis ineens Japanse termen roept en met stokjes eet tijdens het avondeten, is de kans groot dat Netflix-anime daar een rol in speelt.

Kidsseries op Netflix waar je zelf ook niet gek van wordt

Als je kinderen hebt, weet je: sommige kinderseries voelen als strafwerk. Maar Netflix heeft gelukkig een paar animatieseries die ook voor volwassenen nog te pruimen zijn.

“Hilda” is misschien wel de liefste serie op het platform. Het volgt een blauwharig meisje in een Scandinavisch aandoende wereld vol trollen, elfen en vreemde wezens. Rustig tempo, prachtige stijl, en genoeg charme om als ouder niet weg te willen zappen.

“Jurassic World: Camp Cretaceous” is dan weer perfect voor dino-fans. Spannend, maar meestal net binnen de grens van wat kinderen aankunnen. Handig om even zelf te checken, zeker voor jongere kids.

En dan heb je nog de Netflix-versies van bekende franchises: “Boss Baby”, “Pokémon”-seizoenen, “Carmen Sandiego”. Prima om op te zetten als je even een halfuurtje nodig hebt om de vaatwasser uit te ruimen, zonder dat je direct hoofdpijn krijgt van de soundtrack.

Hoe vind je de goede animaties tussen alle troep?

Netflix heeft een klein probleem: er is zóveel dat je makkelijk verdwaalt in middelmatige titels. Een paar trucs om de parels te vinden:

Let op de categorieën. Als je in de zoekbalk “anime”, “adult animation” of “volwassen animatie” tikt, duiken ineens rijen op die je normaal niet ziet. Ook termen als “fantasy serie” of “sci-fi serie” leveren vaak animatie tussen de live-action titels op.

Check beoordelingen buiten Netflix. Op sites als IMDb kun je snel zien of een serie rond de 8 of hoger scoort. Veel Netflix-animatieseries die echt indruk maken, zitten daarboven.

En luister naar mond-tot-mond. Animatiefans zijn vaak nogal enthousiast. Als je op social media of in podcasts steeds dezelfde titels voorbij hoort komen, is dat meestal niet voor niets.

Verborgen pareltjes die je makkelijk overslaat

Niet alles krijgt de marketingpush van een “Arcane”. En dat is jammer, want er zitten een paar series tussen die je makkelijk mist.

“City of Ghosts” bijvoorbeeld. Een ultralieve, half-documentaire animatieserie waarin kinderen in Los Angeles praten met geesten. Klinkt zweverig, is in de praktijk ontroerend, rustig en heel creatief vormgegeven. Perfect voor wie iets zachts en origineels zoekt.

“F is for Family” is een semi-autobiografische jaren 70 animatieserie van comedian Bill Burr. Scheldend, rauw, maar met verrassend veel hart. Het gaat over een gezin dat constant op elkaar moppert, maar diep van binnen toch aan elkaar vastzit.

En dan heb je nog experimentele dingen als “The Midnight Gospel”, waarin trippy animatie wordt gecombineerd met echte podcastgesprekken over spiritualiteit, leven en dood. Niet voor iedereen, maar als je van iets anders houdt, moet je dit eigenlijk een kans geven.

Kijktips: zo kies je de juiste serie voor jouw avond

Het helpt om even eerlijk te zijn over je stemming. Animatie op Netflix is zo breed, dat je eigenlijk altijd iets kunt vinden dat past, maar dan moet je wel weten waar je zin in hebt.

Zin in iets zwaars, maar wel slim en goed geschreven? Dan kom je automatisch bij “Bojack Horseman”, “Blue Eye Samurai” of “Arcane” uit.

Meer in de mood voor korte hapjes? “Love, Death & Robots” of de kortere anime-afleveringen zijn ideaal. Je kunt ook gewoon één of twee afleveringen van “Aggretsuko” kijken, over een kantoormeisje dat haar frustratie eruit schreeuwt in deathmetal karaoke.

Samen met tieners kijken? Dan is “Avatar”, “Korra”, “Dragon Prince” of een lichtere anime vaak een schot in de roos.

En als er jongere kinderen in de kamer zitten, maar jij wilt niet helemaal wegkwijnen, dan zijn “Hilda”, “Carmen Sandiego” en sommige DreamWorks-series een veilige keuze.

Waarom Nederlandse kijkers animatie eindelijk serieus beginnen te nemen

Je merkt het aan alles: in Nederland schuift animatie langzaam van “leuk voor de kids” naar “serieus kijkvoer”. Series als “Arcane” en “Blue Eye Samurai” worden besproken in dezelfde adem als grote live-action hits. En op platforms als TVgids.nl en in Nederlandse media duiken steeds vaker lijsten op met beste animatieseries.

Ook streamingdiensten zelf zien het. Netflix blijft nieuwe animatieprojecten bestellen, concurrenten als Disney+ en Videoland investeren in eigen animatie en anime is niet meer alleen een niche voor hardcore fans. De drempel om “iets getekends” op te zetten is een stuk lager geworden.

En eerlijk: op een druilerige Nederlandse avond, gordijnen dicht, dekentje erbij, werkt een goed geanimeerde wereld soms nog beter dan welke grijze misdaadserie dan ook.

FAQ over Netflix-animatieseries

Zijn alle Netflix-animatieseries in Nederland hetzelfde als in Amerika?

Nee. Het aanbod verschilt per land vanwege rechten. Een serie kan in de VS op Netflix staan, maar in Nederland bijvoorbeeld bij Disney+ of Crunchyroll zitten. Via de zoekfunctie op Netflix.com of apps als JustWatch kun je checken wat hier beschikbaar is.

Hoe weet ik of een animatieserie geschikt is voor mijn kinderen?

Kijk altijd even naar de leeftijdsclassificatie op Netflix zelf. Daarnaast kun je op sites als TVgids.nl of IMDb extra info en oudersbeoordelingen vinden. Twijfel je, kijk dan de eerste aflevering even zelf.

Is er ook Nederlandstalige audio voor deze series?

Voor veel kinder- en familieseries wel, zeker bij grote titels en bekende franchises. Bij volwassen animatie en anime is het vaker alleen Engels of Japans met Nederlandse ondertiteling. In de audio-instellingen van Netflix kun je direct zien welke talen beschikbaar zijn.

Waar vind ik een overzicht van de beste animatieseries op Netflix?

Netflix zelf heeft themarijen zoals “Anime”, “Volwassen animatie” en “Familiefilms en -series”. Voor curated lijstjes kun je kijken op Nederlandse sites zoals TVgids.nl of internationale bronnen zoals IMDb.com voor top rated animatieseries.

Verdwijnen animatieseries vaak van Netflix?

Eigen Netflix Originals blijven meestal langer staan. Ingekochte anime of oudere kinderseries kunnen na een paar jaar verdwijnen als de licentie afloopt. Heb je een serie op je lijstje staan waar je echt zin in hebt, dan is het slim om die niet eindeloos uit te stellen.