Stel je voor: het is net over elven, je zapt wat doelloos langs de zenders en ineens sta je midden in een liefdesoorlog op een podium. Geen keurige datingstudio, geen zachte achtergrondmuziek, maar kandidaten die letterlijk en figuurlijk het podium pakken om voor de liefde te vechten. Dat is het gevoel dat je krijgt bij **"11:20 Strijders voor de Liefde On Stage"**. Dit is zo'n programma waar je even aan begint "voor de lol" en dan drie afleveringen later nog steeds zit. Het is reality, het is theater, het is een beetje ongemakkelijk en ergens ook heel lief. De kandidaten zijn niet van dat perfect-gefilterde Instagram-type, maar mensen die best wel wat hebben meegemaakt in de liefde en nu denken: oké, dan maar zo. Op een podium. Voor publiek. En voor ons, vanaf de bank. Als je houdt van programma's als *First Dates*, *Boer Zoekt Vrouw* of de soms wat hysterische energie van *Temptation Island*, dan is dit zo'n titel waar je even op moet letten. Niet omdat alles zo netjes klopt, maar juist omdat het zo heerlijk rommelig menselijk is.
Stel je voor: je zit in je joggingbroek op de bank, haar in een knot die betere tijden heeft gekend, en voor je neus loopt iemand in een jurk waar je huur van een half jaar in zit. Dat is een beetje de magie van modeprogramma's: je voelt je tegelijk underdressed en mega geïnspireerd. Mode op tv is al lang niet meer alleen die stijve catwalk op FashionTV waar niemand lacht. We hebben nu reality, makeovers, afvalrondes, jurkenstress, stylistendrama en kandidaten die in tranen uitbarsten omdat hun glittertop het niet heeft gehaald. En stiekem smullen we daarvan. Of je nou echt gek bent op kleding of gewoon graag meekijkt hoe anderen compleet over de top gaan met pailletten. In Nederland doen we daar vrolijk aan mee. Van "Say Yes to the Dress Benelux" tot "Hotter Than My Daughter", van stylingprogramma's bij RTL tot modereality op Netflix: er is altijd wel ergens iemand in paniek omdat de rits niet dicht wil. In deze gids duiken we in de wereld van modeprogramma's: welke soorten heb je, wat is leuk om te kijken, en vooral: welke shows zijn het waard om je avond voor vrij te houden?
Je kent het wel: je zapt laat op de avond, komt langs een kanaal met een dubieuze naam, en voor je het weet zit je naar "stoute meiden" te kijken. Is het nog tv of eigenlijk gewoon betaalde fantasie met een dun verhaaltje eromheen? Stoute Meiden TV valt precies in die grijze zone waar reality, bel-tv en soft-erotiek elkaar ontmoeten. Geen Netflix-kwaliteit, maar wél iets waar mensen massaal op blijven hangen als ze alleen op de bank zitten. In Nederland hebben we een lange traditie van dit soort nachtelijke belprogramma's met meiden die zogenaamd "live" zitten te wachten tot jij belt of appt. Soms wordt het gebracht als reality-achtig, met "echte" meiden, "echte" gesprekken en zogenaamd spontane situaties. Maar hoe echt is dat? Wie kijkt hiernaar? En vooral: is Stoute Meiden TV de moeite waard om bewust op te zetten, of is het puur guilty pleasure-zapvoer? Laten we eerlijk zijn: dit is geen kwaliteitsdrama. Maar als je wil snappen wat dit soort tv doet, hoe het werkt, en of jij er iets aan hebt (of juist ver bij vandaan moet blijven), dan ben je hier goed.
Stel je voor: jij op de bank met een dekentje, kop thee, misschien wat chips. En op tv? Iemand die in een zelfgebouwde hut slaapt, regen op z'n hoofd, geen eten, geen wc, niks. En jij denkt: "Ja hoor, volgende aflevering." Survivalshows zijn eigenlijk de ultieme mindfuck. Wij comfortabel in onze joggingbroek, terwijl we kijken naar mensen die zich vrijwillig laten leksteken door muggen in een jungle. Toch werkt het. Of het nou *Expeditie Robinson* is op RTL, *Kamp van Koningsbrugge* bij de NPO, of internationale knallers als *Alone* en *Naked and Afraid* op streamingdiensten: we blijven kijken. Omdat het spannend is. Omdat we willen weten wie flipt, wie huilt, wie stiekem een reep chocola in z'n rugzak heeft gepropt. En misschien ook een beetje omdat we onszelf graag wijsmaken dat wij het beter zouden doen. In deze gids duiken we in de wereld van survivalshows: welke zijn de moeite waard, wat maakt ze zo verslavend en welke moet je echt even skippen als je al honger krijgt van het woord "rijst".