The King of Queens: waarom zapt niemand hier ooit van weg?

Oké, waar gaat The King of Queens nou eigenlijk over?

Je volgt Doug Heffernan, een bezorger bij een pakketdienst (denk PostNL, maar dan met meer snacks), en zijn vrouw Carrie, die op kantoor werkt en een stuk scherper en ambitieuzer is dan hij. Ze wonen in Queens, New York, en dan komt het echte cadeautje: Carries vader Arthur woont in de kelder. En die man is een wandelende chaos.

Elke aflevering draait om kleine, herkenbare dingen. Doug die stiekem meer eten bestelt dan hij aan Carrie vertelt. Carrie die zich kapot ergert aan Doug zijn luiheid. Arthur die weer een compleet bizar plan heeft of zich met alles bemoeit. Geen groot drama, geen ingewikkelde verhaallijnen, gewoon huis-tuin-en-keuken-gezeur, maar dan grappiger dan bij jou thuis. Meestal dan.

Waarom blijft dit zo lekker wegkijken?

The King of Queens voelt eigenlijk als comfortfood. Niet speciaal gezond, niet vernieuwend, maar je blijft ernaar grijpen. Het is de serie die je opzet als je hoofd moe is en je geen zin hebt om een of andere prestige-serie met tien lagen symboliek te ontleden.

Doug is geen perfecte man, Carrie is geen perfecte vrouw, en samen zijn ze best wel een rommelig stel. En dat is precies waarom het werkt. Je herkent de discussies over geld, schoonouders, vakanties, klusjes in huis. Alleen wordt er bij hen een grap van gemaakt, terwijl jij thuis gewoon ruzie krijgt over wie het vuilnis buiten zet.

Neem bijvoorbeeld dat moment waarop Doug een sportevenement belangrijker vindt dan een familiediner. Jij denkt: “Dat zou mijn partner ook doen.” En dan zie je Carrie kijken en denk je: “Ja, zo zou ik ook kijken.” Het is net een spiegel, maar dan eentje waar je om kan lachen.

Doug, Carrie en Arthur: de heilige drie-eenheid van chaos

De serie valt of staat met die drie. Zonder hen was het gewoon een middelmatige sitcom geweest.

Doug is de typische lieve sukkel. Hij bedoelt het goed, maar kiest altijd de weg van de minste weerstand. Liegen om onder een verplichting uit te komen? Check. Te veel eten? Check. Dingen verzwijgen omdat hij geen zin heeft in gedoe? Dubbel check. Je kent hem eigenlijk wel in het echt, al is het maar een beetje.

Carrie is scherp, temperamentvol en vaak de enige volwassene in huis. Maar ze is zelf ook niet heilig. Ze kan manipulatief zijn, koppig, en soms net zo kinderachtig als Doug. Dat maakt haar gelukkig niet het “zeurende vrouw"-stereotype, maar gewoon een mens met een kort lontje en een druk leven.

En dan Arthur. Die man is een categorie op zich. Hij is de schoonvader waar je nachtmerries van krijgt: dramatisch, onredelijk, compleet wereldvreemd, maar daardoor ook hilarisch. Hij duikt op de meest onhandige momenten op, bemoeit zich overal mee en maakt van een simpel probleem een totale ramp. Denk aan die ene oom op verjaardagen, maar dan permanent in je kelder.

Ik ken serieus iemand die zei: “Sinds ik The King of Queens kijk, vind ik mijn eigen schoonfamilie ineens best wel meevallen.” Dat zegt genoeg.

Is het nog leuk in 2025 of voelt het gedateerd?

Ja, het is een typische jaren 90/00-serie. Je ziet het aan de kleding, de telefoons, de grappen, alles. De humor is soms wat lomp, af en toe een beetje grof, en er zitten momenten in waarvan je nu denkt: hmm, dat zouden ze anno nu anders doen.

Maar toch werkt het nog steeds. Juist omdat de kern zo tijdloos is: relaties, werk, geld, familie, irritaties. De manier waarop Doug en Carrie met elkaar omgaan voelt nog steeds herkenbaar. Niet alles is netjes of politiek correct, maar het is meestal meer lomp dan echt gemeen.

Als je nu bent opgegroeid met modernere comedies als Brooklyn Nine-Nine of Ted Lasso, kan het even schakelen zijn. Lachband, simpele sets, weinig verhaallijn over meerdere seizoenen. Maar als je je daar overheen zet, is het gewoon nog steeds prima vermaak.

Hoe verhoudt het zich tot andere sitcoms?

Mensen vergelijken The King of Queens vaak met dingen als Everybody Loves Raymond, Friends of According to Jim. Het zit een beetje in die hoek: niet super hip, maar wel gewoon stabiel grappig.

Vergeleken met Friends is het minder glossy en minder “mooie mensen met perfecte kapsels”. Het is meer: normale mensen, normale lichamen, normale huizen. Vergeleken met iets als How I Met Your Mother is het simpeler qua structuur. Geen grote mystery-verhaallijn, geen ingewikkelde tijdsprongen. Gewoon: begin, probleem, misverstanden, grap, einde.

Als je houdt van series als Everybody Loves Raymond of Home Improvement, dan zit je met The King of Queens precies goed. Als je meer van snellere, modernere humor bent zoals The Office of Parks and Recreation, dan moet je misschien even inkomen, maar het kan alsnog een lekkere tussendoorserie zijn.

Kijk je dit nog lineair of ga je streamen?

In Nederland duikt The King of Queens al jaren overal op in de programmering. Herhalingen bij commerciële zenders, soms blokken achter elkaar in de middag of laat op de avond. Het is zo’n serie die je ineens weer tegenkomt als je eigenlijk naar het nieuws wilde zappen.

Wil je wat gerichter kijken, dan is het handig om even de gids of je favoriete streamingdienst te checken. Sites als TVGids.nl laten meestal zien waar en wanneer het wordt uitgezonden. Voor achtergrondinfo, cast en afleveringsoverzichten kun je goed terecht op IMDb of op de pagina’s van grote streamingdiensten als het daar (tijdelijk) staat.

Het is niet zo’n serie waar je per se van begin tot eind in volgorde naar moet kijken. Je kunt eigenlijk overal instappen. Dat maakt het ook ideaal voor zappen of “iets op de achtergrond”.

Voor wie is The King of Queens nog steeds de moeite waard?

Als je:

• na je werk gewoon iets luchtigs wilt zonder nadenken
• houdt van ouderwetse sitcoms met lachband
• herkenbare relatie- en familiehumor leuk vindt
• niet snel struikelt over een grap die een beetje gedateerd aanvoelt

...dan is dit nog steeds een prima serie om erbij te pakken.

Ik ken mensen die het letterlijk als achtergrondgeluid gebruiken tijdens het koken of opruimen. Je hoeft niet elk woord te volgen om toch mee te zijn. En dan heb je weer zo’n scène met Arthur die iets compleet absurds doet, en sta je ineens met een pan in je hand te grinniken.

Ben je meer van de “ik wil vernieuwing, scherpe satire, maatschappijkritiek en cinematografie”? Dan ga je hier niet vinden wat je zoekt. Dit is gewoon comfort-tv. Patat met mayo, geen culinaire tasting.

Humor die herkenbaar pijn doet

Wat The King of Queens goed doet, is humor halen uit dingen waar je in het echt eigenlijk ruzie om krijgt. Kleine leugentjes, jaloezie, geldproblemen, schoonouders die te dichtbij wonen.

Neem een stel als Sanne en Mark, die ik ken. Zij: fan van The King of Queens, hij: vond het eerst “een domme oude serie”. Tot hij een aflevering keek waarin Doug stiekem een tv koopt zonder het aan Carrie te vertellen. Mark zat daar op de bank en zei: “Ja oké, dit had ik kunnen zijn.” Sindsdien kijkt hij mee.

Die herkenning is precies de kracht. Je lacht om Doug en Carrie, maar stiekem ook een beetje om jezelf.

Moet je echt alle seizoenen kijken?

Er zijn negen seizoenen. Dat is best een kluif als je alles bewust wil bingen. Maar het hoeft niet.

De eerste seizoenen zetten de toon en zijn heel lekker weg te kijken. In het midden (zeg maar seizoen 3 tot 6) zit de serie echt in zijn beste vorm. De dynamiek tussen Doug, Carrie en Arthur is dan volledig op stoom. Tegen het einde wordt het soms wat herhalend, maar nog steeds prima voor tussendoor.

Als je geen zin hebt om alles te kijken, kun je gewoon willekeurig afleveringen meepakken. Op sites als IMDb kun je zien welke afleveringen hoog scoren en daar mee beginnen. Maar eerlijk: dit is geen serie waar je je druk hoeft te maken over volgorde.

Waar moet je rekening mee houden als je nu instapt?

Een paar dingen, zodat je niet halverwege denkt: wat is dit nu weer.

• De stijl is echt oldschool sitcom. Lachband, studio, vaste sets.
• Sommige grappen zijn een beetje lomp of niet helemaal meer van nu.
• Het tempo is rustiger dan moderne comedies.

Maar als je dat accepteert, krijg je er iets voor terug: herkenbare situaties, goede chemie tussen de cast en een serie die je gewoon aanzet zonder mentale voorbereiding.

Veelgestelde vragen over The King of Queens

Moet je bij The King of Queens bij aflevering 1 beginnen?

Hoeft niet. Je kunt eigenlijk overal instappen. Er zijn wel wat terugkerende personages en running gags, maar niets dat je niet snapt als je een keer midden in seizoen 4 begint. Het is juist ideaal als “ik zet gewoon iets aan"-serie.

Is The King of Queens geschikt om met het hele gezin te kijken?

Ligt een beetje aan de leeftijd. Voor tieners is het prima, voor jongere kinderen kunnen sommige grappen of onderwerpen wat volwassen zijn. Er wordt soms wat grof gedaan, maar het is geen keiharde, shockerende humor. Meer volwassen-gezeur dan schokkende content.

Lijkt The King of Queens op Friends?

Qua sfeer een beetje, qua opzet niet helemaal. Friends draait meer om een vriendengroep en relaties, The King of Queens is echt een huwelijks- en familie-sitcom. Minder romance, meer gezeur over eten, tv en schoonfamilie.

Is de serie nog ergens in Nederland te zien?

De rechten schuiven nog wel eens. Check vooral TVGids.nl voor actuele uitzendtijden en kijk anders even op streamingdiensten of ze het (tijdelijk) in het aanbod hebben. Voor algemene info en afleveringenoverzichten is IMDb handig.

Is het de moeite waard om in 2025 nog te beginnen aan The King of Queens?

Als je zin hebt in lichte, herkenbare, niet-te-serieuze humor: ja. Verwacht geen moderne, scherpe sitcom, maar een ouderwetse, gezellige serie waar je bij kunt ontspannen. Perfect voor erbij tijdens het scrollen, de was vouwen of gewoon keihard bankhangen.

Conclusie: wanneer zet je The King of Queens aan?

Dit is de serie die je opzet als je hoofd vol zit en je gewoon iets wilt dat voelt als een warme trui. Niet spannend, niet hip, maar wel vertrouwd. Je hoeft niet op te letten, je hoeft niets te onthouden, je hoeft alleen af en toe te lachen om een man die te veel eet, een vrouw met een kort lontje en een schoonvader die je eigen schoonfamilie ineens heel draaglijk maakt.

Dus: heb je zin in comfort-tv, hou je van ouderwetse sitcoms en kun je tegen een beetje gedateerde humor? Dan is The King of Queens nog steeds prima bingemateriaal. En voor je het weet, betrap je jezelf erop dat je de intro mee neuriet en precies weet wanneer Arthur weer uit de kelder komt stormen.